Prolog

        Uwielbiam święta. Nawet te przygotowania do nich, na które tak co roku narzekam. Uwielbiam ten nastrój, tą atmosferę. Wszystkie te doznania potęguje sypiący się z nieba biały puch, zapach piernika i pomarańczy i świąteczna muzyka płynąca w tle. Uwielbiam siedzieć w fotelu pod kocem, z kubikiem gorącego kakao. Przed sobą mieć płonący kominek, a u boku wystrojoną choinkę. Uwielbiam oglądać raz po raz te same filmy w telewizji, które znam niemalże na pamięć. Uwielbiam to niezakazane lenistwo zaraz po Wigilii i te wszystkie pyszne potrawy, przygotowane przez mamę, które tylko czekają na ich spałaszowanie.

        Jednak nie wiedziałam, że te Święta będą inne niż wszystkie. Że wydarzy się coś, czego w życiu bym się nie spodziewała. W co bym nigdy nie uwierzyła, gdyby ktoś opowiedział mi podobną historię. Że na mojej drodze staną osoby, które sprawią, że inaczej będę patrzeć na świat. Że przejdę na tą drugą stronę…

***

        - Serio Lori? – Usłyszałam głos mojej matki, która zajrzała do mojego pokoju. Blond włosy spięte miała w ciasny kok. Na czarną sukienkę założyła czerwony fartuch w grochy, aby w czasie przygotowań uroczystej wigilijnej kolacji, nie pobrudzić kreacji. Utkwiła we mnie błękitne oczy, których kształt i kolor odziedziczyłam po niej. Zresztą nie ma co ukrywać, byłam bardzo do niej podobna.

- Mam zastój – mruknęłam urażonym tonem. – Nie mogę się odblokować.

- Może po kolacji ci przejdzie. Może… Jak to mówisz: wróci ci wena. – Spojrzałam na nią z wyrzutem. – No, chodź. Zaraz przyjedzie Sara z rodzicami.

         Odwróciła się i pospiesznie wyszła z mojego pokoju. Niechętnie oderwałam się od komputera i z miną męczennicy ruszyłam za rodzicielką. Już miałam zamiar skręcić do kuchni, kiedy rozległ się dźwięk dzwonka. Doskoczyłam do drzwi i otworzyłam je.

- Sara! – krzyknęłam na widok uśmiechniętej kuzynki, a jednocześnie mojej najlepszej przyjaciółki.

- Lori! – Uściskała mnie.

- Cześć ciociu, wujku – zwróciłam się do jej rodziców.

- Dobrze cię widzieć kochanie – powiedziała ciotka, również ściskając mnie.

         Przepuściłam ich w drzwiach, a następnie znów spojrzałam na Sarę. Ta wpatrywała się w niebo. Sara od zawsze lubiła bujać w obłokach. A do tego uwielbiała astronomię, więc nie zdziwiło mnie to, że wlepia swoje zielone oczy w czarne niebo. Postanowiłam w milczeniu poczekać aż skończy.

- Pierwsza gwiazda –powiedziała, wskazując ręką niewielki święcący punkcik. – Pomyśl życzenie.

- Życzenie?

- No, weź… Pomyśl, jak za dzieciaka.

- Dobra. – Poderwałam głowę i utkwiłam oczy w pierwszej dostrzeżonej przez Sarę gwieździe. Wzięłam głęboki oddech i zamknęłam oczy. Pomyślałam życzenie i ponownie spojrzałam w jasny punkcik.  – Gotowe.

- O czym pomyślałaś?

- Nie powiem, bo się nie spełni.

-Słusznie. Możemy już iść na wyżerkę – rzuciła Sara i z uśmiechami na ustach, dołączyliśmy do pozostałych członków naszej rodziny.

***

        Wyłączyłam telewizor. Poprawiłam poduszkę, a następnie położyłam się. Przykryłam się kołdrą po samą brodę. Westchnęłam i spojrzałam na rozgwieżdżone niebo. Kolejna Wigilia za nami. 

       Przez chwilę spróbowałam odszukać tą pierwszą gwiazdę, którą pokazała mi Sara, ale było to zadanie nie do wykonania. Szybko dałam za wygraną i zamknęłam oczy. 

        Liczyłam na to, że może po Wigilii coś się odmieni i znów będą mogła bez problemu pisać. Od ponad trzech tygodni nie umiałam wydusić z siebie sensownego zdania, co powodowało u mnie frustracje, a ta prowadziła do częstych wybuchów niekontrolowanej złości. Obrywało się Bogu Ducha winnym przyjaciołom i rodzinie. Choć czasem brak weny się zdarzał, to jednak mijał po jakimś krótkim czasie. Nigdy zastój nie trwał tyle, co teraz. Tak… Chcę zostać pisarką, ale jak na razie kiepsko mi to wychodzi. 

***

Witam na moim kolejnym opowiadaniu o Supernatural. Już od jakiegoś czasu planowałam wrzucić na nowego bloga coś nowego, ale nie mogłam się zdecydować jaka historia powinna mieć pierwszeństwo - bo trochę tego nawymyślałam. Postanowiłam jednak, aby to właśnie Lori była tu główną bohaterką. Mam nadzieję, że się wam spodoba. W zakładce bohaterowie możecie już sprawdzić, kto się pojawi i kto będzie tu odgrywał ważne role.

Prolog, a także pozostałe rozdziały dedykowane są wam wszystkim - bo tak, jak Lori piszecie :D może nie każdy chce zostać pisarzem, jak ona, ale też posługujecie się słowem. Życzę dalszej weny! 

Pozdrawiam!